εμπιστοσύνη: το να έχει κανείς πίστη,πεποίθηση για κάποιον,
να μην αμφιβάλει για την εντιμότητα ή ικανότητα του..
Μία λέξη που την χρησιμοποιούμε κατ' επανάληψη σαν μια
κακή συνήθεια.
Ένδεκα γράμματα στη σειρά που όλοι αναγνωρίζουμε καλά,
αλλά οι περισσότεροι δεν έχουν νιώσει τη σημασία τους.
Συνήθως δίνουμε εμπιστοσύνη απερίσκεπτα σε άτομα που
δεν την αξίζουν(κατά τη γνώμη μας) και την στερούμε απο
άτομα που την αξίζουν χωρίς να σκεφτούμε τις συνέπειες.
Ο ακριβής διαχωρισμός των βασικών μας συμπεριφορών
σε σχέση με την χρήση της,καταλήγουμε αρχικά στις εξίς
2 αρκετά συνηθισμένες τάσεις.
α)εμπιστευόμαστε τους πάντες,αρνούμαστε να υποθέσουμε
κάτι άσχημο εξ αρχής γι' αυτούς,θεωρώντας τους πως
είναι αθώοι (απο κάθε άποψη),και βέβαια η προδοσία
είναι η συνηθισμένη ανταμοιβή.Δεν πτοούματσε
όμως και συνεχίζουμε,ώσπου κάποια μέρα, κάποιος
κάποια, μας αποδεικνύουν οτι δεν ψάχναμε άδικα.
Αναγνωρίζουν και τιμούν αυτό που δίνουμε,επιτρέφοντας
και αυτοί με τη σειρά τους την ανταπόδοση. Μας κάνουν
να χαμογελάμε σαν παιδιά, να τραγουδούμε ανεληπώς στο μπάνιο,
να βλέπουμε τη ζωη με άλλα μάτια,να βλέπουμε όμορφα όνειρα
έστω και για λίγο.Ξεχνώντας πως κάποιοι άλλοι μας πρόδωσαν,
μας εκμεταλεύτηκαν και μετά μας πέταξα σαν να είμαστε σκουπίδια.
Γι' αυτό φροντίζουμε να απολαμβάνουμε αυτές τις εξαιρέσεις,για
όσο αυτές κρατήσουν.
να χαμογελάμε σαν παιδιά, να τραγουδούμε ανεληπώς στο μπάνιο,
να βλέπουμε τη ζωη με άλλα μάτια,να βλέπουμε όμορφα όνειρα
έστω και για λίγο.Ξεχνώντας πως κάποιοι άλλοι μας πρόδωσαν,
μας εκμεταλεύτηκαν και μετά μας πέταξα σαν να είμαστε σκουπίδια.
Γι' αυτό φροντίζουμε να απολαμβάνουμε αυτές τις εξαιρέσεις,για
όσο αυτές κρατήσουν.
β)δεν εμπιστευόμαστε κανένα.Η σκιά μας,ακόμη και αυτή
είναι πιθανή ψεύτρα,κλέφτρα και καταχράστρια των
συναισθημάτων.Ό,τι κι αν πει,ό,τι κι αν κάνει,όσο και
να προσπαθεί,όσα και να θυσιάζει δεν έχει καμία ελπίδα και
του το ξεκαθαρίζουμε,ώστε να τον αποτρέψουμε
απο αυτήν την προσπάθεια.Και αυτός ο έρμος δεν ''μασάει''
συνεχίζει και προσπαθεί.Ίσως πραγματικά να νοιάζεται,ίσως
πραγματικά να το αξίζει.Όμως επιλέγουμε να μην το
μάθουμε ποτέ.Και μαζί με αυτό επιλέγουμε και τη μοναξιά μας.
Δεν μοιραζόμαστε αυτό που είναι ουσιαστικό για εμάς. Μόνο τα
ανούσια,τα ψυχρά,τα αναίσθητα μας νοιάζουν να ανταλλάξουμε.
Ως αποτέλεσμα να ζούμε μια ζωή χωρίς απογοητεύσεις
προφανώς,μια ζωή χωρίς ζωή στην ουσία...
Σε κάθε περίπτωση ξεχνάμε ότι η εμπιστοσύνη είναι ίσως
το μόνο αγαθό συναίσθημα που είχαμε και θα έχουμε ποτέ.
Μπορούμε να ξεπουλήσουμε την αγάπη μας, τον έρωτά μας
και ακόμη πιο συχνά ακόμη και την ίδια την σεξουαλική μας ορμή.
Το αντίτιμο; Χρήματα, εξουσία, ασφάλεια-κάθε είδους μπορούν
να αλλοιώσουν τα συναισθήματά μας σε βαθμό που ακόμη
και εμείς δεν θα τα αναγνωρίζουμε.
*Γιατί την εμπιστοσύνη μας δεν μπορούμε να τη δώσουμε εγωιστικά*