* i dont know the way *

I love you but I don't know how to tell you!

Έχουν υπάρξει πολλές φορές που έχω θελήσει να σου πω τι σκέφτομαι για 'σένα.Λέξεις,φράσεις,λόγια που φοβάμαι να πω γιατί πιστεύω πως είναι νωρίς.Φοβάμαι......Διστάζω....Φοβάμαι την αντίδρασή σου.Φοβάμαι την απόρριψη.Ναι ξέρω νωρίς είναι μα δε μπορώ να περιμένω.Θέλω να σου μιλήσω μα δεν ξέρω πως να στο πω.Πώς να ξεκινήσω?Πως να μπορέσω να ξεστομίσω τις λέξεις όταν σε έχω μπροστά μου να κοιτάω αυτά τα υπέροχα εκφραστικά μάτια.Όταν σε έχω μέσα στην (φιλική για εσένα) αγκαλιά μου τι στιγμή που εγώ θέλω να  'ταν κάτι παραπάνω.Προσπαθώ να σου δώσω σημάδια.Δεν τα παρατάω.Μα αν δεν βλέπεις?!Αν δεν μπορείς να τα δεις?Και τι γίνετε αν δεν θέλεις να τα δεις?!Δεν ξέρω ίσως κάτι σε κρατάει από το παρελθόν.Κάτι που σε έχει πληγώσει ίσως.Μα γι' αυτό είμαι εγώ εδώ.Όχι να ξεχάσεις,Αλλά για να ξεπεράσεις.Το μόνο που χρειάζομαι είναι μια ευκαιρία να σου δείξω ότι μπορώ.Μια σου αγκαλιά,ένα σου φιλί,να μου με τον τρόπο σου ότι το θέλεις και εσύ!

|just one chance and i'll prove you that it deserves|

|I will give you the moon,it's the least i can do

If you give the chance<3|

Ψευδαισθήσεις!

Γιατί?
Γιατί το κάνεις αυτό στον εαυτό σου?
Γιατί επέλεξες αυτόν τον δρόμο?
Γιατί θέλεις να ζεις με ψευδαισθήσεις τη ζωή σου,αφού βλέπεις ότι δεν το αντέχεις.
Και μέρα με την μέρα σε κυριεύουν όλο και πολύ,και πάνω που λες ότι θα αλλάξεις αυτήν την κατάσταση,μπαίνουν τα εμπόδια μπροστά σου.Όσο σκληρή και να είναι η πραγματικότητα για εσένα,
πρέπει κάποια στιγμή να την αντιμετωπίσεις.Και όσο πιο γρήγορα τόσο καλύτερα για 'σένα.Ναι ξέρω μπορεί η αλήθεια να πονάει αλλά δεν πειράζει έτι είναι η ζωή.Είναι προτιμότερο να ζεις στην σκληρή  πραγματικότητα  παρά σε ένα εύθραυστο δικό σου κόσμο.Και λέω εύθραυστο γιατί με την πρώτη ευκαιρία με την πρώτη αφορμή ο κόσμο σου θα χαλάσει,και πίστεψε με αυτό θα είναι πιο σκληρό από την πραγματικότητα που φοβάσαι να αντιμετωπίσεις.Βλέπω γύρω μου να συμβαίνουν συχνά τέτοια γεγονότα,και όλοι έχουν τους δικούς τους λόγους.Δεν είναι κακό να ζεις σε ένα δικό σου κόσμο επειδή έτσι σ' αρέσει,είναι κακό να ζεις σε έναν δικό σου κόσμο επειδή είσαι ΔΕΙΛΟΣ.Δειλός γιατί φοβάσαι να το αντιμετωπίσεις.Μα όσο καιρό και να το αποφεύγεις νομίζοντας ότι τα πράγματα θα φτιάξουν από μόνα τους,αυτό όλο και θα μεγαλώνει.Μέχρι τι στιγμή που θα θέλεις να πάρεις μια ανάσα και θα συνειδητοποιήσεις ότι δεν έχεις άλλα περιθώρια και χώρο για να το κάνεις.Τότε ίσως ή μάλλον σίγουρα
θα 'ναι η μέρα που θα μετανιώσεις,η μέρα που θα φωνάξεις,θα ουρλιάξεις "ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΑΛΛΟ".

Όσο και να φωνάξεις και να ουρλιάξεις και όσο και να χτυπηθείς δεν θα αλλάξει τίποτα.Είναι πια αργά.Ο κόσμος που είχες φτιάξει νομίζοντας ότι όλα θα 'ναι καλά,μόλις είχε καταστραφεί.Το κακό όμως είναι ότι μαζί του καταστράφηκες και εσύ.
~Γι αυτό η μόνη συμβουλή που μπορώ να σας δώσω αγαπημένοι μου αναγνώστες είναι να αντιμετωπίζετε τους φόβους σας όσο είναι ακόμα νωρίς,όσο δύσκολο και να σας φαίνεται.